روز عشق

روز عشق

تیرداد نیوز - روز عشق در خانه ما همان روزی است که بو و طعم جادویی خوراکی های پخته شده به دست مادرم ، در فضای دلپذیری بنام آشپزخانه تهیه و آماده می شود.بوها و مزه های عجیب و دوست داشتنی که شوق حضور کودکی خردسال را در دل تک تک افراد خانه زنده می کند.

روز عشق برای ما همان اجاق گرم و آتشین آشپزخانه ای است نشان از وجود قابلمه های رنگارنگی می دهد، که با دنیایی از شور و عشق در حال آماده شدن هستند.جایی که کلی رمز و رازهای دوست داشتنی با تعداد بیشماری از حس های ناب، بهترین فصل زندگی ام را هویدا می کند. جایی امن بنام خانه که از آشپزخانه آن بوی امنیت می آید.به نظر من زیباترین ترکیب عشق همان هدیه خوراکی است که با کلی شور و عشق مادر تهیه می شود.همان طعم هایی که قدرت بیان تمام خاطرات را دارند و به بهترین شکل ممکن مرا در رویاهای شیرین روزگارانم غرق می کنند.

به راستی که چشیدن طعم واقعی عناصر عشق در همین فضای گرم و دنج خانه است که شکل می گیرد.روز عشق یعنی حضور همه اعضای خانواده دور میز شامی که همه با کمک و همدلی و شور نشاط خوراک آن وعده را به ثمر نشانده اند.

روز عشق یعنی همان حس همدلی با تمامی اعضای خانواده . همان حس شاد و عمیقی که با توجه به تمام تفاوت ها، قلبا می دانیم که هرگز از یکدیگر جدا نیستیم و نخواهیم بود.عشق یعنی همان فضای دلچسب و دوست داشتنی از خانه که قلمروی زن خانه است.همان فضایی شاد و رنگی که کلی طعم و مزه را یک جا حس و لمس می کنی.

این یعنی شور زندگی و بوی زندگی از همان قلمرو به مشام می رسد.

بویی که قدرت زنده کردن خیلی از وقایای دور و نزدیک را دارد.هنگامی که از گذشته های دور چیزی باقی نمی ماند تنها حس ها هستند که با کمترین انرژی و اتلاف وقتی همچون روحی پایدار یاد آور خاطراتی عظیم خواهند شد.آنان ذرات لمس نشده ای هستند که گاهی بی هیچ درنگی ما را به مرز فروپاشی یا به عمق خوشی بی پایانی می کشانند.این عشق ها و دورهمی ها هر جا که عشق و شور و مهری باشد وجود دارند. زیرا که بی درنگ یادها را زنده می کنند و خاطره های گذشته را به راحتی احضار می کنند.

به راستی مفهوم واقعی جهان از دور همین میزها است که باز تعریف می شود. خانه و حس امینت اش، آشپزخانه و بوی زندگی اش.نوستالژی اکثر ما از سر سفره های پر رنگ و خاطره شروع می شود که با خاطره های خوشایند مزین شده.همان سفره هایی که با حضور تک تک افراد دوست داشتنی زندگی ما آراسته شده است، زیرا که وجود آنان است که سفره ها را خوشرنگ تر و غذاها را لذت بخش تر می گرداند.عشق و روز عشق در فرهنگ ایران به کثرت وجود دارد، عصاره وجودی هر کدام از ما در ابتدایی ترین سالها تا انتهایی ترین سالهای زندگی برگرفته از جزیئات ریز و درشت مهرورزی و محبت کردن است.

چه تفسیری از این بهتر که مادربزرگی با آرامشی از جنس ناب برایمان قصه گوید و ما ناخودآگاه آنقدر مدهوش انرژی آرامش بخشش شویم که هنوز به انتهای قصه نرسیده به خوابی عمیق فرو می رویم.حضور پر رنگ مو سفیدان خانواده به خانواده های ما قوام و شکل توصیف نشدنی هدیه می دهند . گنجینه ای از شور و عشق و تجربه و عطوفت که با قشنگترین شیوه های عشق ورزی شکلی از بهترین قاب زندگی را ایجاد می کنند.

روز عشق

عشق در خانه ما همان مادر بزرگ کم شنوایی است که هنگامی که می داند نوه اش خوابیده صدای برنامه مورد علاقه رادیویی اش را کم می کند تا به بهترین شکل ممکن جبران خستگی های عزیزش گردد.

عشق و عشق ورزی حضور پدر بزرگ مهربانی است که با توجه به درصد بالای پوکی استخوان و درد مفاصلش وقتی می داند نوه هایش به منزلش می آیند با تمام پا دردش راهی سوپر مارکت محله می شود تا برای عزیزانش خوراکی های دوست داشتنی شان را تهیه کند و با دیدن شادی آنها عشق را یکجا سر بکشد.

عشق و روز عشق برای من حضور گرم پدری است که زمانی که خوابم پتویی از جنس مهربانی را با گرمای دستانی بهشتی برایم می آورد تا من سرما نخورم و زمانی که خواب ماندم و دیرم شده است، جلوتر از من ماشین را از پارکینگ بیرون می آورد که در زمانم صرفه جویی شود.روز عشق همان لحظه ای است که در سرما و برف و یخبندان قبل از خروج عزیزانش از خانه، جلوی درب ورودی را پارو می زند که ما لیز نخوریم.

عشق برای من همانند زیره پلویی است که همیشه شب قبل از امتحان های مدرسه خاله مهربان ام با دنیایی از عشق آن را برایم درست می کرد، تا جانی تازه بگیرم و به خوبی امتحانات فردایم را پاس کنم.هنوز که هنوزه هر زمان دلم یاد او را می کند زیره پلویی را به رسم یادآوری ان همه عشق ناب درست می کنم و به یاد آن قلب پر مهر لقمه ها را می بلعم تا شاید جانی تازه گرفتم و از پس مشکلات فردایم بر آمدم.

روز عشق

روز عشق برای من تداعی کننده شب های عیدی است که همه در خانه دنج و گرم مادر بزرگ پدر بزرگی که منشا عشق و دلگرمی بودند جمع می شدیم و با اینکه کلی دست درد و پا درد و بدن درد داشتند به عشق فرزندان و نوه هاشون کلی تدارک می دیدند که ما شاد و خوشحال باشیم و لذت دقایق را ببریم.روز عشق همان بوی عطر سنبل و کره خوش طعم شیرینی هایی بود که درخانه پدر بزرگ مادر بزرگ تو را، به ضیافتی شیرین و بی نظیر دعوت می کرد.

روز عشق برای من تداعی کننده حضور خواهر بزرگتری است که نقش مادر بودن خود را از سنین خیلی پایینی آغاز کرد.همان خواهری که از چشمان تو به بهترین شکل ممکن می تواند حال درون تو را درک کند. روز عشق برای من همان مادر کوچکی است که با وجود کلی دغدغه و دلهره های ریز و درشت خودش ، ناگهان برای من کوهی می شد استوار و سر به فلک کشیده. طوری که با حضورش، احساس می کردی تکه ای از وجود خدا را داری.

عشق برادری مهربان است که با حضورش، گرمای مطبوعی در وجود خود احساس می کنی ، همان گرمایی که با هیچ آتشی در تو شکل نمی گیرد مهرش را می شناسی چون تو را یاد خودت می اندازد، اما در جنسی دیگر. اولین ومهربان ترین مردی که نقش پدری جوان و پر شور و حال نامگذاری شده است ، عصای دست خانه، حمایت گری بی دریغ که با تمام شور و هیجان و شیطنت ها و جوک هایش، گاهی همانند مردی جا افتاده و در نقش پدری جوان دل می سوزاند و کارهایت را سر و سامان می دهد.

روز عشق برای من جای زخم پیشانی مادرم است که زمانی که کودکی نوپا و سرماخورده بودم از ترس اینکه تب بالای من ، باعث حادثه خطرناکی برایم نگردد، عجله کرد و پیشانی اش به در باز کابینت آشپزخانه خورد و شکست . اما او بی توجه به فواره خونی که از پیشانی اش سرازیر بود ، مرا به بغل گرفت و با سرعت توصیف ناپذیری به سمت درمانگاه محل برد. آثار آن زخم روی پیشانی مادر هنوز باقی است . و چه شکوهمند است این عشق ، این عشق را چگونه می توان توصیف کرد؟ برای من نشانه ای از تعظیم و ستاش است زیرا که در او نفسهایی از خدا دمیده شده است.

در امروزه روز خیلی از شبکه ها و سایت های دنیای مجازی و جوامع اروپایی عشق را به نوعی با خوش رنگ ترین شکل اش در فضایی به شدت لاکچری و پر زرق و برق به تصویر می کشند ، بادکنک هایی رنگی در فضایی بسیار مجلل و عشاقی که در جلوی دوربین به زیباترین شکل ممکن لبخند می زنند و به پاس داشتن همدیگر به بهترین درجه از سرخوشی رسیده اند و در ساحلی پر از ماسه هایی طلایی با ظاهری آراسته و شیک در حال دویدن و فریاد زدن می باشند، که امروز روز عشق است . شاید این تصاویر ما را در درون افکار تاسف باری کشاند و در دل با خود " خوش به حالشان گوییم" و مغموم از نداشتن این شکل از عشق " آه" بکشیم. غافل از اینکه ما خود عشقیم.

شاید ما نمی دانیم که خود سر تا پا عشق هستیم و ذره ذره وجودمان با وقایا و اطرافیانی که از جنس نور و خدا هستند تکمیل شده است ، پازل زندگی همه ما به شکل غیر قابل انکاری با عشق در هم آمیخته شده .آن روزگارانی که روز عشقی نبود و رسانه ای در کار نبود ما هر روز در خانه های خود بدون اینکه بدانیم به یکدیگر عشق هدیه می دادیم، زیرا عشق در سرشت ما جاسازی شده بود.پس در درون خود آه نکشید زیرا که هر کدام از ما حاصل عشق های ریز و درشت و بی نظیری هستیم که در روح مان دمیده شده است و توصیف آن در جمله نمی گنجد.

به پاس حضور تک تک آنانی که به ما عشق دادند ستایش و تقدیر باید کرد پروردگاری را که ما را همدل و هم مسیر با آنان قرار داد.

عشق چیزی فراتر از لغت است.

عشق از نظر من همان حس ملکوتی و سرخوشی درونی است که از قلب سرچشمه می گیرد.همان دلی قرص و شاد است که دلگرم به حضور همراهانی چون کوه و مهربانانی چون نسیم است.

مهرنوش خالدی کارشناس امور خانواده