یادمان باشد که کاری نکنیم که به قانون زمین بر بخوره

 اما باز هم چند قلم از کارها از دستمون در میره ولی باز با سرعت بیشتری در حال انجام دادن الباقی امورات می شویم.در پایان کار مجدد سعی داریم از کوتاه ترین و کم تردد ترین راه به خونه برسیم و جالبه زمانی هم که به خونه می رسیم هنوز دست از ریتم تندمون بر نمیداریم و باز هم در تلاشیم تا بدو بدو شامی درست کنیم و دوباره به آماده سازی وسایل فردا بپردازیم طوری که حتی کتاب داستان خوندن برای کودکمون را هم با دور تند انجام می دهیم.

پس کی باید به کارهایی که دوست داریم بپردازیم و آنها را تجربه کنیم؟

شب هنگام زمانی که داریم به تختخواب می رویم هم حتی زمان فکر کردن به کارهایی که انجام دادنشون خوشحالمون می کند را نداریم و خواب زودتر از هر چیز دیگری به سراغمون میاد.در آخر ما می مانیم و یک دنیا حسرت و سرخوردگی و ندامت که چرا نتونستیم به کارها و چیزهایی که تا به حال تجربه شون نکردیم بپردازیم.

همواره خودمون را سرزنش می کنیم که چقدر دویدیم ولی نرسیدیم و قابلیت های داشته خودمان را نادیده می گیریم و کم کاری های نکرده خود را به رخ مان می کشیم.گاهی اوقات از این ریتم تند در عذابیم و گاهی اوقات هم کار به جایی می رسه که نیازمند یک هشداریم.این هشدار بسته به حالات و روحیات هر فردی به شکل متفاوتی بروز می کنه، یکی افسرده می شه و یکی کلافه میشه و دیگری از نفس می افته.در این مسیر به سرعت از لذت های دوست داشتنی زندگی مون دور می شویم تا جایی که حتی فرصت خواندن کتاب مورد علاقه مون را هم نداریم دائما در حال حرف زدن با خود هستیم که پس چرا هر چه تندتر می دویم نمی رسیم؟ و چرا هر چی بیشتر کار می کنیم بازم بیشتر کار داریم ؟ این ریتم خیلی تند، به راحتی در حال از بین بردن ثانیه های ما است و جالبه که کسی هم در این باره مدالی به گردنمان آویزان نمی کند.

پیشنهاد جامعه شناسان در خصوص کنترل این ریتم از زندگی بکار گیری کند زیستی است.کند زیستی نه به مفهوم در جا زدن و به بطالت گذراندن، بلکه به معنای بهینه استفاده کردن از زمان و به آهستگی سپری کردن الباقی آن که صرف زندگی با کیفیت بالا میشود . کند زیستی تمرکزش بر روی زمان است و در واقع تمام هدفش الویت بندی و انجام الویت هاست تا مجال و فرصت مناسب برای لذت بردن از زندگی را برای خود فراهم کنیم.این سبک از زندگی به فرایند آگاهی و در لحظه زندگی کردن و لذت بردن از مسیر و فرایند رسیدن به هدف صحبت می کند.در واقع کند زیستی با دگرگون کردن نظم فعلی زمان بیشتری را برای بهتر سپری کردن لحظات ترتیب می دهد و در واقع این سبک تمرکز کار و حرکت ما را بر روی لذت بردن از فرصت های ایجاد شده بطور استاندارتری قرار می دهد.

ما در حال حاضر در حال درجا زدن در جای خود هستیم. شب و روز از ترس عقب نماندن در امور زندگی با ریتم بسیار تندی در حرکتیم. رقابت کردن از منظر این سبک از زندگی، یک دزد تمام اعیار لذت بردن از دقایق است. رقابت رفتاری ناخوداگاهانه است که زندگی را زهر مار می کند . صاحب نظران این سبک معتقدند کند زیستی شعارش این است که زمان را از دست ندهیم بلکه با انجام الویت ها حتی زمان بیشتری اندوخته کنیم و آن را اختصاص به لذت بردن کنیم . اینجاست که کیفیت زندگی را بالا می بریم . باید در نظر داشته باشیم زمان یک منبع خطی است که برگشتی ندارد و دقایقی که سوخت شود جایگزینی ندارد.در این سبک بزرگترین دستاورد تجربه کردن و لذت بردن از زمان حال است. اهمیت دادن به فرایند انجام کار در لحظه و خرسندی از انجام کار باعث بالا رفتن کیفیت زندگی می شود.

کند زیستی تمرین آگاهانه انجام دادن امورات ریز روزانه است که می تواند به کارهای بزرگتری ختم شود . البته لازم به ذکر است که کند زیستی هرگز منکر تکنولوژی نیست و شاید اگر این ریتم تند تکنولوژی نبود اصلا این ریتم کند بوجود نمی آمد. اما کند زیستی آنجایی تکنولوژی را رد میکند که شما به راحتی در دستر س قرار می گیرد.

حتی در شرایطی که در محل کار هم حضور ندارید به لطف تکنولوژی ریتم کند زمان مرخصی شما به ریتم تند تبدیل میشود . این ریتم تند در نظام آموزشی هم بی تاثیر نیست و باعث شده بچه ها هم از همان کلاس اول درگیر سرعت و استرس و بدو بدو شوند.
از نکات مثبت کند زیستی می توان به مقوله هایی مثل : کم شدن فشارهای خارجی، کم کردن مصرف گرایی ، لذت بردن بیشتر از زندگی، الویت بندی در کار و بهینه شدن فرایند انجام کار نام برد . لذت بردن از زندگی مختص به کارمند بودن نیست، مختض به پزشک بودن نیست اصلا مختص به شغل نیست، بلکه مختص به نگرش در لحظه زندگی کردن است . اینکه هر کاری را که انجام می دهی ذهنمان فقط در همان زمان و موطوف با همان کار در حرکت باشد.آیا تا به حال شده در حال پیاده روی باشید و فقط به سنگ فرش های کف جایی که در حال راه رفتن هستید خیره شوید؟ بدون اینکه فکری به آینده ای نامعلوم یا گذشته ای دور داشته باشید؟

شوق آماده کردن کاری ما را به سرعت وا میداره، ولی چرا واقعا آهسته حرکت کردن انقدر سخته ؟ مهمترین دلیل سخت بودن این مقوله دیدگاه های فرهنگی جامعه ما است که حتی در ضرب المثل هامون همیشه منکر کندی هستیم و کندی را بی توجهی می دانیم و سرعت بالا رو قدرت می دونیم هر چند الگو های فرهنگی جامعه بی تاثیر نیستند و در قدرتمند جلوه دادن سرعت شرایط جامعه سهم به سزایی دارند در صورتی که هیچ وقت سرعت بالا با دقت همراه نیست.هدف جنبش آهستگی مبارزه با تابوی کندی است.آهسته کار کردن با دقت و درستی، به مراتب ارزشمندتر از با سرعت کار کردن ولی با اشکال است.بیایید به این سبک از زندگی کمی خاص تر نگاه کنیم.آهسته زندگی کردن باید شخصی شود و به انگیزه ای از زندگی تبدیل شود، برای داشتن زندگی که الویت بندی دارد و مجالی برای بیشتر لذت بردن، چند راهکار وجود دارد که به شدت پیشنهاد می شود.

1- مشخص شدن الویت های اصلی از فرعی زندگی و یادگیری نه گفتن به حواشی زندگی یکی از مهمترین عوامل است.
2- بیایید در طول هفته و روزهامون فضا و حاشیه ایجاد کنیم با دانستن الویت هامون برای خودمان زمان بهتری بخریم.
3- بنویسیم.روزهای گذشته را نگارش کنیم. ذهنمون را از همه بارهای مثبت و منفی خالی کنیم.
4- زندگی از کار کردن مهم تر است این را بدانیم که باید حال روحی خودمون را خودمون سر جایش آوریم.
5- مکث کنیم گاهی اوقات لازم است کاری نکرد.
6- نگاه کنیم و توجه کنیم ، پرسش های آگاهانه انجام دهیم زیرا که پرسش های آگاهانه برایمان از دریچه های روشنی سخن می گویند.
7- مدیتیشن کنیم و در دم و بازدم تمرین حضور در لحظه حال را انجام دهیم.
8- یوگا کنیم ، یوگا سبکی از زندگی است که باعث آشتی زندگی با جسم و ذهن می شود.
9- نظم بیشتری را وارد زندگی کنیم هر چه منظم تر آرامتر.
10- کارهایی که آگاهی ذهنی بیشتری برایمان ایجاد میکند را تمرین کنیم.
11- به کیفیت بیشتر از کمیت اهمیت بدهیم.
12- در طبیعت باشیم تا ذهن آرامی داشته باشیم.
13- شکرگزار باشیم.
14- پایدار ماندن در سه بستر اجتماعی ، اقتصادی ، زیستی را تمرین کنیم.

رفتار پایدار صحبت از آدم پایدار می کند، مطلع باشید که سرعت بستر زندگی را عوض می کند.

سرعت بالا روی فرهنگ مصرف و بستر زیستی ما تاثیر می گذارد، سعی کنیم بر مقوله های انسانی شخصیتمان کار کنیم و دید انسانی را به جای دید سطحی و مادی گرایانه بر محورهای ذهنی مان غالب کنیم. نگذاریم از اصل خود دور شویم، یادمان نرود که محورهای اصلی هر فکری انسانی هستند که همیشه تاثیرات اصلی روانی سالم را در ما به جای می گذارند . این اصل را تکرار کنید که همه ما تکه ای از خداییم ، خدای ما نوری است که سرشار از بهترین صفات است پس سعی کنیم با بکارگیری کارهای انسانی ثبات و پایداری ذهنی و شادی را برای خود خریدار باشیم و در آخر طبیعت را الگوی خود قرار دهیم . زیرا که طبیعت هیچ گاه عجله نمی کند ولی همه چیز را هم به بهترین شکل به مرحله عمل می نشاند.

یادمان باشد که کاری نکنیم که به قانون زمین بر بخورد.

مهرنوش خالدی کارشناس امورخانواده