تیرداد نیوز

کد خبر: ۱۱۲
تاریخ انتشار: ۰۹ تير ۱۳۹۸ - 11:42 - 30 June 2019
غزل ای که مهجوری عشاق روا می‌داری غزل شماره 449 حافظ به همراه تفسیر و معنی غزل ای که مهجوری عشاق روا می‌داری از حافظ بزرگترین غزل سرای ایران.

غزل شماره 449

ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

عاشقان را ز بر خویش جدا می‌داری

تشنه بادیه را هم به زلالی دریاب

به امیدی که در این ره به خدا می‌داری

دل ببردی و بحل کردمت ای جان لیکن

به از این دار نگاهش که مرا می‌داری

ساغر ما که حریفان دگر می‌نوشند

ما تحمل نکنیم ار تو روا می‌داری

ای مگس حضرت سیمرغ نه جولانگه توست

عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری

تو به تقصیر خود افتادی از این در محروم

از که می‌نالی و فریاد چرا می‌داری

حافظ از پادشهان پایه به خدمت طلبند

سعی نابرده چه امید عطا می‌داری

ای که مهجوری عشاق روا می‌داری

مطالب پیشنهادی
ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: