رباعی شماره 49 ازرقی هروی عشن تو مرا توانگری آرد بر از دیده بلؤلؤ و ز رخسار بزر با عشق توام عیش خوشست ، ای دلبر آری ز توانگری چه باشد خوشتر رباعی عشن تو مرا توانگری آرد بر از جمله سروده های این شاعر پارسی است.