در روی تو دل به ما نمیمٰاند

در روی تو دل به ما نمیمٰاند

در روی تو دل به ما نمیمٰاند

در راه تو سر ز پا نمیـــــمٰاند

برقع ز جمٰال اگر براندازی

یک خرقهٔ پارسا نمیــــمٰاند

گر جلوه چنین کنی تو، یک زاهد

در گوشهٔ انزوا نمیـــمٰاند

گر نیم تبسم از لبان ریزی

یک خاطر مبتلا نمیــــمٰاند

یا رب تو چه قبله‌ای که در طوفت

یک حاجت ناروا نمیــــمٰاند

آیم چو برت که مُدعا گویم

صد حیف که مدعا نمیــــمٰاند

ای عشق که سوزیم به کام دل

کام تو ز اژدها نمیمــــٰاند

آغشته به خاک و خون شهیدان را

کوی تو ز کربلا نمیــــماند

ای ماه اگر به او تو مانندی

او هیچ بتو چرا نمیـــمٰاند

گر جان برود چه غم فدای او

آخر غم او به ما نمیـــــمٰاند

جان رفت و برفت از سرم سوداش

بیگانه به آشنا نمیـــــمٰاند

خوش باش بدوستان که این بستان

پیوسته به این هوا نمیـــــمٰاند

می‌خور دمی و غنیمتی بشمر

کاین نغمه به این نوا نمیـــــمٰاند

گوئی که رسی به مرگ از هجرم

هجر تو ز مرگ وا نمیـــمٰاند

رندی که نمانده هیچ در جائی

درمانده به هیچ جا نمیـــمٰاند

ای آنکه نشان کوی او پرسی

آنجاست که سر ز پا نمیـــمٰاند

گفتی که بیا اگر جگر داری

آنجا جگری به ما نمیـــماند

زنهار مگوی از رضی حرفی

کان هیچ به حرف ما نمـــیمٰاند

رضی‌الدین آرتیمانی

میرزا محمد رضی معروف به میررضی آرتیمانی از شاعران و عارفان مشهور زمان صفویه است . وی در سال ۹۷۸ قمری در روستای آرتیمان از توابع تویسرکان بدنیا آمد.در ایام جوانی به همدان رفت و در آن‌جا مشغول تحصیل شد و از شاگردان میر مرشد بروجردی گردید. رضی به علت شایستگی وافری که داشت زود مورد توجه شاه عباس که معاصر وی بود قرار گرفت و در جمع منشیان میرزایان شاه درآمد و به همین دلیل بود که داماد خاندان صفوی شد.

در روی تو دل به ما نمیمٰاند از جمله غزل های زیبای این شاعر ایران است.