ای با رخت انوار مه و خور همه هیچ
با لعل تو سلسبیل و کوثر همه هیچ
بودم همه بین، چو تیزبین شد چشمم
دیدم که همه تویی و دیگر همه هیچ
ابوسعید فضلالله بن احمد بن محمد بن ابراهیم میهنی (ابوسعید فضلالله بن ابوالخیر احمد) مشهور به شیخ
ابوسعید ابوالخیر (۳۵۷ - ۴۴۰ قمری) عارف و شاعر نامدار ایرانیتبار قرن چهارم و پنجم است.
رباعی ای با رخت انوار مه و خور همه هیچ از سروده های این شاعر بزرگ ایران است.