چرا ترامپ نمی تواند شکست در انتخابات ریاست جمهوری را بپذیرد

به گزارش تیرداد نیوز - یک هفته‌ای از اعلام پیروزی جو بایدن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می‌گذرد، اما مستاجر این روز‌های کاخ سفید باور ندارد که اینگونه توسط رقیب دموکراتش از کرسی قدرت به زیر کشیده شده و دیگر شانسی برای تمدید ۴ ساله اقامت خود در دفتر ریاست جمهوری آمریکا را ندارد.

دونالد ترامپ که احتمالا از مدت‌ها پیش این روز‌های سرد ماه نوامبر را پیش بینی می‌کرد، از همان روز‌های ابتدایی کارزار انتخاباتی ۲۰۲۰ خود، اهتمام ویژه‌ای را صرف کلید واژه «تقلب در انتخابات» کرد و برنامه‌های خود را به موازات این واژه پیش برد.

ترامپ را باید بی تردید نماد اصلی جامعه لمپن‌های آمریکا دانست، تا جاییکه از همان ابتدای روی کار آمدن در کاخ سفید، از سوی لمپن‌های جهانی و منطقه‌ای مورد اقبال قرار گرفت. ترامپ با همان رویکرد لمپن مابانه خود در حالیکه تنها ساعاتی از آغاز شمارش آرا انتخاباتی در آمریکا می‌گذشت، به جمع خبرنگاران کاخ سفید آمد و خود را پیروز انتخابات اعلام کرد. با این تصور که می‌تواند با این اقدام جلوی واقعیت پیشتازی بایدن دموکرات در آرا مردمی را بگیرد. اما صندوق‌های رای در آمریکا سرنوشت دیگری را برای ترامپ  رقم زدند و خیلی زود مشخص شد که او باید بار و بندیل خود را برای رفتن از کاخ سفید ببندد. جو خواب آلود تومار ریاست جمهوری او را آسانتر از تصورش در هم پیچید.

ترامپ در کاخ تنهایی 

میلیاردر کاخ سفید که خود را بازنده رقابت سوم نوامبر می‌دید، سلامت انتخابات آمریکا را فدای منافع شخصی خود کرد و هر روز بیش از پیش بر طبل تقلب انتخاباتی کوبید. اما با گذشت روز‌ها نه مدرکی در این باره رو شده و نه کسی او را در این مسیر همراهی می‌کند. بازیگر فیلم «تنها در خانه» حال پس از سال‌ها در کاخ ریاست جمهوری خود تنها مانده و جز معدود حلقه مشاوران وفادارش کسی حاضر به فدا کردن آینده سیاسی خود با همقدمی با ترامپ در این مسیر بی حاصل نیست. هر چند یک هفته بعد از اعلام پیروزی بایدن در انتخابات، لحن خود ترامپ نیز دیگر قاطعیت قبل را ندارد گویی که خود نیز از تهی بودن ادعای تقلب و برگشتن ورق انتخابات ناامید شده است.

اگرچه تک دوره‌ای شدن در تاریخ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بسیار معدود بوده، اما این رخداد در عرصه سیاسی چندان بی سابقه نیست تا جائیکه ترامپ یکپارچگی سیاسی در کشورش را فدای خواست خود برای ماندن در کاخ سفید کند و برگرفته از خصیصه لمپن مابانه خود هوادارانش را به خیابان‌ها فراخواند، تا با توسل به شلوغ کاری‌های آن‌ها ورق را به نفع خود برگرداند. اما چرا ترامپ تا این حد در برابر شکست قطعی شده خود در انتخابات مقاومت می‌کند.

شاید با نگاهی گذرا به حوادث و رویداد‌های ۴ ساله ریاست جمهوری ترامپ بتوان به پاسخی قانع کننده برای این پرسش رسید. او از بدو ورود به کاخ سفید توانست از رسوایی یک استیضاح، ۲۶ پرونده آزار واذیت جنسی و قریب به ۴ هزار پرونده قضایی جان سالم به در ببرد. اما فرار از معرکه رسوایی اخلاقی و حقوقی به لطف توسل به مصونیت رئیس جمهوری به این معنا نیست که با روی کار آمدن دموکرات ها، که دل خوشی هم از او ندارند، این خوش شانسی تداوم داشته باشد. پیروزی بایدن به این معناست که ترامپ هر لحظه باید منتظر رویگردانی اقبال و تجربه سرنوشتی همانند ریچارد نیکسون باشد.

ترامپ، نسخه ۲۰۲۰ ریچارد نیکسون

نشریه نیویورکر اخیرا در مطلبی با به تصویر کشیدن روز‌های پایانی حضور نیکسون در کاخ سفید سعی در نشان دادن قرابت آن با این روز‌های ترامپ دارد. جائیکه رئیس جمهور وقت آمریکا سرخورده و ناامید از باور به روز‌های انتهایی حضور خود در راس قدرت، از مشاورانش برای ارائه گزینه‌های سیاسی ممکن استمداد می‌طلبد.

در تصویری که از روز‌های آخر دولت نیکسون ارائه شد، به تذکر پزشکان به مدیر کارکنان کاخ سفید در خصوص دور نگه داشتن دارو‌های خواب آور از دسترس رئیس جمهور برای جلوگیری از خودکشی او صراحتا اشاره می‌شود. نیکسون هیچ گاه فردی مذهبی نبوده، اما خلوت و زاری‌های او در غروب‌های دلگیر کاخ سفید جلب توجه می‌کند. در واقع این رسوایی واترگیت بود که پرونده ریاست جمهوری نیکسون را برای همیشه مختومه کرد. تشعشات این رسوایی دامن گیر بسیاری از نزدیکان نیکسون شد و آن‌ها را راهی زندان کرد، ولی خود او به لطف حکم عفو جرالد فورد، رئیس جمهور بعدی آمریکا، همان کسی که او در ستاد انتخاباتیش شنود کار گذاشته بود، از معرکه جان سالم بدر برد.

باب وودوارد که به عنوان افشاگر اصلی رسوایی واترگیت در تاریخ آمریکا شناخته می‌شود، ترامپ را سزاوار سرنوشتی دردناکتر از نیکسون می‌داند و تقلا‌های پسا انتخاباتی او برای ماندن در قدرت آنهم بهر قیمتی را، تلاش برای گریز از چنین فرجامی تعبیر می‌کند. باب وودوارد معتقد است در تاریخ آمریکا هیچ رئیس جمهوری به جرائم کیفری متهم نشده، اما ترامپ به خوبی می‌داند با شکست در انتخابات، دیگر خبری از مصونیت ریاست جمهوری که در این چهار سال با توسل به آن از بار اتهامات خود فرار کرده، نخواهد بود.

نظر به پرونده‌های بیشمار حقوقی علیه ترامپ، فاجعه وحشتناکتری برای او قابل تصور است. رئیس جمهور فعلی آمریکا خود بهتر از هر کسی از این حقیقت آگاهست که رفتن از کاخ سفید با پایان خطرناکی برای او توام خواهد بود. مایکل بسکلوس، مورخ آمریکایی هم معتقد است با شکست ترامپ در انتخابات سرنوشتی دردناکتری از نیکسون در انتظار او خواهد بود.

اتهاماتی که بالاخره گریبان گیر ترامپ می‌شود

رئیس جمهور فعلی آمریکا توانسته از معرکه رسوایی چندین اتهام جنسی، ۴ هزار پرونده قضایی، ۶ ورشکستگی، دو طلاق و یک استیضاح جان سالم بدر برد، هر چند کمتر کسی با چنین پرونده قطور رسوایی توانسته با مکر و حیله از تبعات آن در امان بماند. ترامپ برغم انکار، هراس همیشگی ناشی از به پایان رسیدن چنین خوش شانسی را به دوش می‌کشد.

حتی در صورت پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تهدیدات حقوقی زیادی گریبان گیر او می‌شد. در حال حاضر دو تحقیق حقوقی در ارتباط با فعالیت‌های تجاری غیر قانونی ترامپ زیر دست دادستان منهتن و دادستان کل نیویورک قرار دارد. حوزه قضایی این کیفرخواست‌ها از قلمرو فدرال خارج است در نتیجه اگر به محکومیت ختم شود، حتی با رئیس جمهور بودن ترامپ شامل عفو ریاست جمهوری نمی‌شود.

هراس ترامپ از فرجام ناگوار پس از رفتن از کاخ سفید، به گواه نزدیکان او نیز رسیده است. مری ترامپ، برادرزاده رئیس جمهور فعلی آمریکا و خالق اثر «چگونه خانواده ما فاجعه بارترین مرد جهان را خلق کرد» معتقد است ترامپ از دردسر‌های خود پس از خروج از کاخ سفید آگاهست. او جرائم عمویش را غیر قابل انکار می‌داند تا جاییکه تحت پیگرد قانونی قرار گرفتن او قطعی است. مری ترامپ با استناد به خودشیفتگی عمویش می‌گوید او تاب شکست در انتخابات را ندارد، زیرا او در خانواده‌ای رشد کرده که درآن شکست به معنای محکومیت اعدام است.

بارابارا راس که سابقه همکاری ۱۸ ساله در مدیریت پروژه‌های ساخت و ساز ترامپ را دارد، نیز با مری ترامپ هم عقیده است. وی معتقد است ترامپ پیروزی در انتخابات را مفری برای جلوگیری از مواجهه با قانون می‌داند. اینکه رئیس جمهور فعلی آمریکا دیوانه وار پیروزی در انتخابات را می‌خواهد، به این دلیل است که زمزمه پیگیری دادستان‌های فدرال علیه او در رسانه‌های آمریکا به گوش می‌رسد؛ بنابراین او هیچگاه به شکست در انتخابات اعتراف نخواهد کرد. راس بر این باور است که ترامپ حتی ممکن است زمانیکه امتناعش برای پذیرش شکست در انتخابات راه به جایی نبرد، آمریکا را ترک کند. گفته‌های راس پر بیراه نیست، زیرا ترامپ یک دلال و تجار است و تجارت کاریست که در هر جا و مکانی شدنی است.

اصرار ترامپ به تائید امی بارت به عنوان قاضی دیوان عالی آمریکا تا پیش از سوم نوامبر، نیز اقدامی پیشگیرانه برای فرار از شکست در انتخابات تفسیر می‌شود. ترامپ بر این امید است تا با هرج و مرج آفرینی و زیر سوال بردن اعتبار انتخابات عمومی در آمریکا، سلامت انتخابات را لکه دار و کار را به دیوان عالی بکشاند. جائیکه نظر به حضور قضات منتسب از سوی ترامپ، شانس او برای تغییر ورق انتخابات اندک نخواهد بود. هر چند به گواه بسیاری از سیاسیون در آمریکا ترامپ برنده یا بازنده در سوم نوامبر، در هر صورت منشا اصلی هرج و مرج و تفرقه آفرینی در این کشور خواهد بود.

حوادث پسا انتخاباتی این روز‌های آمریکا را چندان نباید عجیب و غریب دانست، ترامپ نماد جامعه لمپن‌های آمریکاست و چنین شخصیتی با داشتن یک پرونده رسوایی حقوقی و اخلاقی سنگین، بی جار و جنجال میدان را خالی نخواهد کرد.