رباعی شماره 4 حافظ ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست ماهی که قدش به سرو می‌ماند راست آیینه به دست و روی خود می‌آراست دستارچه‌ای پیشکشش کردم گفت وصلم طلبی زهی خیالی که توراست